Mehmet Y. Yılmaz’ın bugünkü yazısı şöyle:
“Elinizde tuttuğunuz gazetenin piyasaya çıktığı gün, siyasi aktörlerin hepsinin “demokrasi tarihimizin en Kıymetli seçimi” dedikleri seçime yalnızca 37 gün kalmış olacak.
1973 seçimlerini “politikaya meraklı heyecanlı genç” olarak yaşadım, o tarihten sonraki Tüm seçimlerde gazeteciydim.
Ve şunu söylemeliyim ki Tüm bu süreç boyunca bu kadar heyecansız ve anlamsız seçim kampanyalarına hiç Şahit olmadım.
Bir yandan da kulağımda parti başkanlarının bu seçimin neden “demokrasi tarihimizin en Değerli seçimi” olduğunu açıkladıkları kelamlar yankılanıyor.
Ama sokaklara taşan bir heyecan da gözlemlemiyorum.
Düşünün ki nihayet bir haftayı bir “seccadeye bastı – seccadeyi görmedi” tartışmasıyla geçirdik.
Cumhurbaşkanı Erdoğan bu bahiste Kıymetli bir maden bulduğunu düşünüyor muhakkak ki.
‘Din’ merkezde
Tartışma soğur üzere olurken katıldığı bir iftarda kendisine seccade armağan ettirdi. Alırken de “üzerinde şükür namazı kılacağını, ayakkabıyla basmayacağını” söyleyerek tartışmayı alevlendirmeye çalıştı.
Yapmaya çalıştığı şey Fazla açık: Din, bu seçimlerde de siyasetin merkezinde yer alacak, seçmenler “dindar” olana/görünene oy vermeye teşvik edilecek vs.
Dindarlık tartışması merkeze alınınca Erdoğan’ın kendisinin öne çıkacağını düşündüğü aşikâr.
Ben karar veremedim, kim daha dindar diye: Erdoğan mı, Karamollaoğlu mu, Babacan mı, Davutoğlu mu, Erbakan Jr. mı?
Bu seçimin belirleyici ögesi, nihayet seçimlerdeki üzere Tekrar kimlikler ve kültürel kıymetler üzerinden yaratılan çatışma mı olacak? O denli görünüyor ki Erdoğan’ın bu soruya cevabı “evet”!
Pekala bu hesabı tutabilir mi? Oyların yüzde 53’ünü alarak seçilmişti, bugünkü Önemli araştırmalara nazaran oyu yüzde 38-42 aralığında görünüyor.
Erdoğan nihayet seçimden günümüze bu kadar oyu neden kaybetti?
Oyunun böylesine düşmesinin nedeni, AKP’den kopan kitlelerin Erdoğan’ın dindarlığında bir azalma tespit etmiş olmaları mıdır?
Haşa! Elbette bu türlü bir azalmanın varlığından Laf edemeyiz, Erdoğan beş Yıl Evvel ne idiyse, bugün de o.
Pekala Erdoğan’ın kendisinden kopan bu kitleyi “Ben daha dindarım, Amerika’ya da gününü göstereceğim, İsrail’e de” diyerek Geri çevirebilmesi Muhtemel mü?
O kitle neden kopmuştu, artık neden Geri dönsün?
Yanıtı genelleyebiliriz: AKP’den kopan kitlenin Kıymetli kısmı ekonomik gerçekler yüzünden koptu. Elbette kendilerine dayatılan hayat biçiminden şad olmayan genç/yeni seçmeni de bunlara eklemek gerek.
Şapkanın içi boş
Ve AKP önderinin bu kitleyi ikna etme kabiliyeti artık yok.
Şapkada tavşan kalmadı, seçim iktisadı uygulayarak yoksullaşmayı durdurup Geri çevirebilmesi de Mümkün değil.
Kendisi de bu gerçeği içselleştirdiği için Biricik ümidi seçimi ikinci cinse bıraktırabilmek.
İkinci çeşide kaldığında kendi gerisindeki blok ve homojen oyun, Kılıçdaroğlu’nun oy tabanından en azından bir Çok olacağını kestirim ediyor ve buna oynuyor.
Birinci çeşitte parti tercihleri nedeniyle kendisine yönelmeyeceğini gördüğü muhafazakâr seçmenin, ikinci çeşitte oy kullanmaya gitmemesinin bile kâfi olacağını hesaplıyor.
Muharrem İnce faktörü de bunun için değerli.
Seçimin ikinci cinse kalabilmesi için İnce’nin ne kadar oy alması lazım?
Araştırmalar “Erdoğan’a muhakkak oy vermem” diyen kitleyi yüzde 58-62 aralığında gösteriyor.
Seçimin ikinci cinse kalması için İnce’nin en az yüzde 10 civarında oy alabilmesi gerekecek.
İnce bu türlü bir oy alabilir mi, alamaz mı?
Geçtiğimiz hafta açıklanan bir araştırmaya nazaran İnce yüzde 13’e kadar çıkabilir.
Şahsî iddiam İnce’nin bu seviyeye ulaşabilmiş olmasının nedeni araştırmanın tam da Meral Akşener’in gidişli/gelişli günlerinin Çabucak arkasına rastlaması.
İkinci Zaman ne olur?
Millet İttifakı’nın seçim kampanyasının muvaffakiyet ya da başarısızlığının İnce’nin oyunu ve seçimin birinci çeşitte bitip bitmeyeceğini göstereceğini söyleyebilirim.
Burada bir soru daha ortaya çıkıyor: Birinci tipi ikinci olarak geçebilmiş bir Erdoğan’ın ve taraftarlarının ruhsal üstünlüğü kaybetmiş olmaları, ikinci çeşitteki oy davranışlarını nasıl tesirler?
Erdoğan’ın birinci tipi ikinci olarak geçebilmesi “yenilmez” imajının yerle bir olması demek ve yalnızca bu tablo bile ikinci tipi kaybetmesine neden olabilir.
Seçimleri kazananlar, bunu her Vakit kendi hünerleriyle başarmazlar. Seçimdeki rakiplerinin yanlışları, başarısızlıkları, hakikat politik telaffuz tutturamamaları da seçim kazanmayı sağlayabilir.
Erdoğan hem İstanbul’a belediye lideri olurken hem de kurduğu partiyle TBMM’de Biricik başına iktidar olabilecek çoğunluğa ulaşırken bu sonuçlara kendi uğraşıyla olduğu kadar rakiplerinin başarısızlıkları ve aymazlıklarıyla da ulaşmıştı.
Şimdi şunu merak ediyorum: Çekirge üçüncü Kez sıçrayıp rakiplerinin eksiklik ve yanılgılarından yararlanarak seçimi bir Kez daha kazanabilir mi?
Burada belirleyici olan Biricik şey Kemal Kılıçdaroğlu ve millet İttifakı’nın yürüttüğü kampanya olacak.
Görebildiğimiz kadarıyla telaffuz bütünlüğü oluşturulabilmiş değil. İttifak, homojen bir bütünlük göstermiyor.
Her parti kendi propagandasını yürütüyor üzere bir imaj var.
Oysa seçime 37 gün kala Tüm önderlerin meydanlarda olması gerekirdi.
Aka merkezlerde altısının apansızın kürsüde Yan yana olacağı çeşitten Aka mitingler de başlamalıydı.
Bunun yapılmadığını görüyoruz.
Bilmiyorum, Trabzon tecrübesi, Kılıçdaroğlu’nun kampanyasını yönetenlere bir şey söyledi mi?
Trabzon’da Kılıçdaroğlu, Ekrem İmamoğlu ile bir “çadır” toplantısı yapacaktı.
Kimin aklına geldi bu çadır fikri, sahiden farklı.
Valilik “Kılıçdaroğlu’nu engelleyeceğim” fikriyle çadır kurulmasını yasaklayınca, Amel ister istemez bir Aleni hava toplantısına dönüştü.
Yol gösterdiler!
AFAD da elinden geleni yaptı, toplantı saatinde Trabzon’da fırtına beklendiğini filan açıkladı lakin işe yaramadı, toplantı bir Saha mitingine dönüştü.
Vali Beyefendi, Erdoğan’ın gözüne gireceğim derken CHP yöneticilerine bu işi nasıl yapmaları gerektiğini göstermiş oldu.
Görebildiler mi, emin değilim.
Bu hafta artık Milletvekili Namzet listeleri de katılaşacak ve seçimde tabir yerindeyse nihayet düzlüğe girilecek.
Bu nihayet düzlükte muhalefetin öne geçebilmesi lakin seçmenle sıcak temasla mümkün.
Mitingler, sokaklarda vatandaşlarla Çehre yüze gelmek bu temas için kaide.
Erdoğan açılışları, Temel atma merasimlerini bir mitinge dönüştürürken muhalefetin “sosyal medyaya” bel bağlaması, Twitter ile Türklerin anne haber kaynağı televizyonla rekabet edebileceğini sanması, Erdoğan’ın üçüncü Defa sıçramasına yol açabilir.
Türkiye’nin bugün geldiği ortamda muhalefetin, Erdoğan’ın kurduğu “kimlikler ve kültürel çatışmalar” tuzağından çıkabilmesi için sesini herkese duyurabilmesi gerek.
Altı önderin bu nihayet 37 günde konutlarına hiç girmemeleri ve meydanları Birlikte doldurup Laf birliği etmeleri gerekiyor.
Dağınıklık, herkesin kendi propagandasının peşine düşmesi, kimin aklına geldiyse Aka mitingler yapmamak Erdoğan’a fayda.
Birlik, ortak propaganda, ekonomik sıkıntılara tahlil vaadi ve heyecanı sokaklardan meskenlere taşıyacak Aka mitingler Kılıçdaroğlu ve muhalefete yarayacaktır.
Şunun altını çizmeliyim: Erdoğan bu seçimi etkileme, yönetme yeteneğini kaybetti.
Seçimi Kılıçdaroğlu kazanır ya da Kılıçdaroğlu kaybeder.”
patronlardunyasi.com
Yorum Yok