Depremzedelere gönderdiğiniz ve ‘ihtiyaç fazlası’ olarak biriken giysilerin, Suudi sermayesinin ortak olduğu Yemenli bir şirkete satıldığını duymanız sizi şaşırtır mı? Ya, “birilerine yardım olsun” diye her gün belediye kumbaralarına bıraktığınız giysilerin, yıllardır birebir şirkete verildiğini, onların da üçüncü dünya ülkelerine pazarladığını öğrenmeniz?
Gazeteci Bahadır Özgür, depremzedeler için yapılan Giysi yardımlarının, Suudi sermayesinin ortak olduğu Yemenli bir şirkete satıldığını ortaya çıkarttı.
Bahadır Özgür’ün yazısı özetle şöyle:
Depremin enkazına bakarken bunu da görmüş olduk işte. Meğerse hayırseverliğin, Geri dönüşümün, ‘sıfır atık’ siyasetinin arkasına global bir ticaret tezgahı açılmış.
MERSİN LİMANI’NDAKİ GÖRÜNTÜ…
Geçen hafta Mersin Limanı’ndaki bir depoda çekilmiş görüntüde, peş peşe gelen TIR’lardan koliler halinde kıyafetlerin indirildiği görülüyordu.
Videoyu çeken kişi, bunun zelzele yardımları olduğunu tez ediyordu. Ortalarında hem giysi markalarının gönderdikleri, hem halkın kendisinin yeni alıp paketlediği, hem de kullanılmış olanlar vardı. Depo, AJ International Group’a aitti.
Şirket yetkilileri imajlardaki giysilerin, depremzedelere gönderilenler olduğunu doğruladılar. Pek Fazla belediye ve kuruma Fazla Çok Giysi yardımı ulaştığını, ‘ihtiyaç fazlası’ olarak biriktiğini, altından kalkacak ne işçi ne de yer olduğundan kendilerine verdiklerini söylediler. Karşılığında ‘cüzi’ birtakım ödemeler de yapmışlar.
Aslında şirket açısından gizli saklı bir durum yok. Belediyelerden aldıkları ihale karşılığında yıllardır ‘atık giysileri’ topluyorlar. lakin Sorun de burada başlıyor. Çünkü, hiçbir belediye o kumbaraların içindekilerin memleketler arası bir şirkete ilişkin olduğunu, ‘yardıma muhtaç’ olanlara yahut Geri dönüşüme gitmediğini, üçüncü dünya ülkelerine satılmak üzere ihraç edildiğini söylemiyor.
NEREDEYSE TÜM BELEDİYELER İŞİN İÇİNDE
İl, ilçe birçok belediye uzun müddettir ‘giysi kumbarası’ koyuyor malum. Üzerlerinde belediyenin amblemi, Geri dönüşüm logoları filan bulunuyor. Belediyeler bu sayede hem Etraf kirliliğini tedbire hem de yardıma muhtaçlara kıyafetleri ulaştırma gayesi güttüklerini söylüyorlar.
Başkanlar başlarında durup poz veriyorlar, reklamını yapıyorlar. Çoğumuz da sanıyoruz ki giysilerin kullanılabilecek olanları tasnif edilip temizleniyor, muhtaçlık sahibine ulaştırılıyor. Kullanılamayacak olanlar Geri dönüşüme gönderilip iplik yahut farklı hammaddeler elde ediliyor. Yani tasarruf, çevrecilik, hayırseverlik el ele!
Hemen hatırlatalım. Geçen Yıl yalnızca bir belediye bu bahiste haber olmuştu. CHP’li Meclis üyesi Nazmi Zavlak, MHP’li liderin toplanan giysileri AJ International’a verdiğini ifşa etmişti.
Alanya Belediyesi yalanlamıştı. Lakin şirketin referanslarında yazılılar. CHP’li siyasetçi biraz dikkatli baksaydı partisi CHP de iç AKP’li, MHP’li neredeyse her belediyenin tıpkı işi yaptığını görecekti. Belediyelerin listesi oldukça uzun. Dışarıdan bakınca bunun yol açtığı ekonomik kaybı da nasıl bir toplumsal Sonuç doğurduğunu da görmek güç. Halbuki yakından Şahit olmuştuk.
Pandemi süreci, ‘vahşi toplayıcı’ ismi verilen ve kentlerin doğal paklık vazifelileri olan on binlerce insanın yaşadığı ekonomik çöküşü dramatik biçimde göstermişti. Her gün sokakta gördüğümüz kağıt, şişe vs. toplayanlar bir anda açlıkla karşı karşıya kalmışlar, Aka kentlerde yıllardır geçimini bu türlü sağlayan sayısız aile yıkıma uğramıştı.
Toplayıcılık işi tabir yerindeyse bir ‘derin yoksulluk mesleği’ydi. Üzerine bir de atık toplayanlara kolluk güçlerinin akınları yaşandı. Biber gazı attılar, copladılar, onları çete üzere gösterdiler, barakalarını yaktılar. Aslında kilitli kumbaralar koyarak ekmek kapılarını daraltıp değerli olanları global şirkete verenler, çöpte geriye kalanları da almak için Mevcut güçleriyle çabalıyorlar hala.
Türkiye, kendi yoksulluğunun içinden Mecburî bir ‘geri dönüşüm ordusu’ yarattı. Belediyeleri yönetenlerden biri de çıkıp “Yabancı şirket milyonlarca dolar niçin yatırıyor?” demedi. On binlerce toplayıcı, işsiz Etraf mühendisleri, kimyacılar, dizayncılar, teknik uzmanlar, yazılımcılar sistemli bir istihdama kavuşabilirdi. Bunun yerine en kolay şeyi yaptılar; ihale açtılar. Broşürlerine, aktiflik raporlarına, reklam panolarına koydukları fotoğraflarla da halka palavra söylüyorlar. Toplanan Biricik bir kumaş kesimi Türkiye’de kalmıyor.
Belediyeler bunu yapıyor da merkezi iktidar farklı mı? Etraf ve Şehircilik Bakanlığı bünyesindeki ‘sıfır atık’ ünitesinin, valiliklerin raporlarına baktığımız Vakit farklı atıkların kimler tarafından toplandığını görüyorsunuz. Oradaki şirketlerin birden fazla birebir adrese çıkıyor aslında. Hususumuz olan dokuma üzerinden incelemeye devam edelim.
BÜNYESİNDE 20’DEN Çok ŞİRKET VAR
AJ International, 2018’de Yemen asıllı Abduljalil Ali Ali Al-Sharifi tarafından Trabzon’un Akçaabat ilçesinde kuruldu. Tıpkı Yıl İstanbul’da Beylikdüzü Mermerciler Sitesi’ne taşındı. Aka bir depo açtı. Kurucusu Türk vatandaşı olup Abdülhalil Şerifi ismini aldı. İstanbul’da birkaç farklı yerde daha şubesi var. Mersin Limanı’nda da devasa bir deposu bulunuyor.
Pakistan, Umman, Yemen, Suudi Arabistan, BAE , Türkiye başta olmak üzere dünyada 20’den Çok Geri dönüşüm şirketi bünyesinde. İngiltere de Almanya’da da birer şirketi kuruldu.
Pazarının yüzde 40’ı Ortadoğu, yüzde 40’ı Avrupa, yüzde 20’si Afrika. 200’den Çok Amel ortağı mevcut. Türkiye’de Mersin, Bursa, İstanbul, İzmir üzere vilayetlerde şurası farklı isimlerle 7 şirketi faaliyette. Hepsi ‘sıfır atık’ projesi kapsamında toplayıcılık yapıyor. Dokumacılıkta atık pazarının Biricik hakimi. Ambarlı ve Mersin limanlarından her hafta ne kadar ton gönderildiğine dair kayıtları inceledim. Sayı hakikaten inanılmaz. Karlı bir iş. Giysiler temizlenip, Tamir edilip çoğunluğu, şirketin tabiriyle üçüncü dünya ülkelerine, pazarlanıyor. Kullanılamayacak olanlardan iplik, kumaş elde ediliyor.
Deprem bildiğimiz Fazla şeyi Sıkıntı bir deneyimle tekrar teyit etti, göremediğimiz pek Fazla çürümeyi de ortaya çıkardı. Bunlardan birisinin atık ticaretine bağlanacağını iddia etmek zordu. Onu da öğrendik. Batı’nın plastiğini, asbestli gemisini ülkeye dolduranlar, tahminen Fazla daha kıymetli, iktisat için Pahalı bir ‘atığı’ üç kuruşa milletlerarası şirketin inhisarına vermişler.
Yorum Yok