Barış Doster’in Cumhuriyet gazetesindeki bügünkü yazısı şöyle:
“HÜDA PAR, bu noktada daha Fazla dikkat çekiyor. Zira hem etnikçi hem mezhepçi. Kürtçü, İslamcı bir parti. Dahası, Hizbullah terör örgütünün siyasal uzantısı. Bu noktada, HDP’nin, PKK terör örgütünün siyasal uzantısı olmasıyla benzeyen bir durumu var. Yöneticileri de zati Hizbullah’la yakınlıklarını saklamıyor, onu terör örgütü olarak görmüyorlar. HÜDA PAR’ı ittifaka katan bir AKP’nin, CHP ve altılı masaya HDP’ye ait getirdiği tenkitlerin birebirini, CHP bu Sefer Cumhur İttifakı’na yapmaya başladı. Ayrıyeten, bu tercihin MHP tabanı yanında, AKP’nin bayan seçmeni, merkez sağ kökenli seçmeni, milliyetçi seçmeni, batıda Aka kentlerdeki seçmeni üzerindeki tesiri şimdiden kestirilemiyor. Bunlar işin seçimlere ait tarafı. Bir de asıl kıymetlisi tarihi, toplumsal, siyasal, ideolojik tarafı var.Türkiye’de ne Vakit Kürt sorunu, ayrılıkçı terör sorunu, Güneydoğu sorunu tartışılsa siyasal İslamcı kesim, AKP iktidarına da gönderme yaparak Osmanlı idaresinin ve İslam dininin, birliği sağladığını, Kürtlerin o periyotta ayrılma talebinin olmadığını, bu sorunu Cumhuriyet ve Kemalizmin yarattığını öne sürerler. O denli mi? Tartışalım…Birincisi, birebir dinden, hatta tıpkı mezhepten olmak, tarihte devleti, milleti bir ortada tutmaya yetmemiştir. İster Avrupa ülkeleri, ister Arap ülkeleri, ister İslam ülkeleri, bunun Fazla örneği vardır. Din birliği, değil Birlikte yaşamayı sağlamak, tıpkı dine mensup insanların savaşmasını bile önleyememiştir.İkincisi, Osmanlı’da çözülme devirlerinde, motamot imparatorluğun tebaası olan öteki anasırlar üzere, Kürtler içinde de ayrılığı savunanlar olmuş, hatta isyanlar çıkarmışlardır. Bu isyanlar, Cumhuriyet devrinde de sürmüştür.Üçüncüsü, ister Arap olsun, ister Kürt, Osmanlı merkezi idaresine karşı Başkaldırı edenler, ayrılmak isteyenler, Başkaldırı ettikleri devletin başındaki kişinin hem sultan hem de halife olduğunu bildikleri halde, Yine de ayrılmak istemişlerdir.Dördüncüsü, Türkiye Cumhuriyeti’nin Kürt kökenli yurttaşlarının Aka kısmı, yıllarca merkez sağ, İslamcı sağ, merkez solda Siyaset yapmıştır. Siyaset kurumu da bunu kullanmış, feodal ilgilerden yararlanmıştır. Her aşiret, her bir oğlunu, torununu, yeğenini, farklı partilere yollayıp siyasetle pazarlık yapmıştır. Örneğin, Pir Said’in torunu Melik Fırat, 1957 genel seçimlerinde yaşı 23 iken yaşını büyüterek DP’den Meclis’e girmiştir. Güçlü Kürtler, İslamcı Kürtler, toprak ağası Kürtler daima iktidarla İç içe olmayı seçmiştir, sınıfsal pozisyonları gereği. Bu feodal alakalar bugün de AKP’den HDP’ye, CHP’den DÜZGÜN Parti’ye Fazla güçlüdür maalesef.Türkiye’de siyasetin Temel sorunu, kimlik siyasetinin kuvvetli olması, Sınıf siyasetinin güdük kalmasıdır. Halbuki Cumhuriyet, cemiyet mukavelesini, feodalizm artığı alt kimliklerle değil, siyasal şuur sahibi yurttaşlarla yapar.”
Patronlardunyasi.com
Yorum Yok